Rule#6 // Free your mind

Dag 3
(dag 2 gemist? lees het hier)

Na wat extra uurtjes slaap beginnen we de dag rustig. Buiten regent het nog hard. Ondanks de zin om te fietsen worden we toch enigszins ontmoedigd. We föhnen het laatste vocht uit onze kleren, stoppen onze voeten in plastic laundry bags en hijsen ons in de inmiddels zeer gewaardeerde blauwe poncho’s. Onze fietsen worden netjes uit de stalling gehaald en de eigenaresse zwaait ons uit. Of we vanavond even laten weten waar we zijn.

Ondanks dat het regent blijven we goed droog, het regent beduidend minder hard dan gister. We houden de moed er in en kijken er naar uit om onze blauwe poncho’s uit te mogen trekken. Het thuisfront begint zich inmiddels ook al af te vragen waarom wij met die belachelijke poncho’s rond fietsen. Helaas hebben we iets te vroeg gejuicht, want inmiddels begint het weer behoorlijk hard te regenen. Binnen een minuut of 10 zitten we in een cafe met een dekentje op onze schoot aan een groot bord pasta. Helemaal opdrogen doen we niet meer en na een uur is het ook weer tijd om te gaan.

Gelukkig komt het niet meer met bakken uit de lucht, maar regent het ‘gewoon’. Want regen is inmiddels de standaard geworden. De route is eenvoudig rechtdoor met hier en daar wat bochtjes. We kunnen een kilometer of 35 de borden Memmingen volgen gevolgd door Ulm. Niet veel nadenken dus en gewoon trappen.  Het begint wat op te klaren en in plaats van koud wordt het aangenaam. We kijken wat meer om ons heen en worden weer wat spraakzamer. Het gaat wel lekker nu he?

Rule #6 // Free your mind and your legs will follow.
Your mind is your worst enemy. Do all your thinking before you start riding your bike.  Once the pedals start to turn, wrap yourself in the sensations of the ride – the smell of the air, the sound of the tires, the feeling of flight as the bicycle rolls over the road.

Inmiddels begint het al laat te worden en krijgen we honger. Even voor Ulm besluiten we te stoppen bij een fietsvriendelijk hotel. Onze fietsjes mogen mee op de kamer en na een verdiende douche stappen we nog even op de pedalen richting de supermarkt. Vandaag mag ik naar binnen en blijft Tjemme binnen bij de ingang geduldig wachten. Wat ik mee moet nemen? Heeeel veel chocolade, snoep, chips en wat nootjes… en owh ja ook nog wat brood en salade. Voor de meeste mensen is boodschappen doen noodzaak en doen ze het liefst weekboodschappen. Een supermarkt en zeker in het buitenland is voor mij een groot walhalla. Op mijn fietsschoenen klikklak ik door het paradijs. Vier gangpaden met chocolade? Hoe kan ik hier in hemelsnaam uit kiezen. Nog voor ik het laatste in mijn mandje stop, gaat mijn telefoon. Het is Tjemme. Of ik de chips niet kan vinden. Sorry schat er is te veel keuze ik loop nu naar de kassa.

Op onze hotelkamer vind een groot vreetfestijn plaats. Een heel brood, een bak met salade, een zak chips, een zak Haribo en een paar repen chocolade worden soldaat gemaakt en nog steeds zit ik niet vol. We zijn erg moe en onze televisie heeft veel weg van een postzegel. Het is dus met geknepen oogjes kijken naar Nederland-Argentinië. Met een uitpuilende prullenbak en een glimlach op onze gezicht vallen we ondanks een teleurstellende wedstrijd in slaap.

De route